مطالعه حاضر به بررسی تاثیر مداخله جدید برای کودکان در معرض خطر برای مصرف مواد و یا به طور فعال با استفاده از موادی که به 783 کودک بین 4 تا 18 سال در افغانستان ارائه شده است. آنها در زمان درمان سرپایی یا مسکونی، از روش مداخله کودکان برای زندگی عاری از مواد مخدر (کودک) استفاده کردند. کودک شامل سواد و تعداد مناسب سنی، آموزش مواد مخدر، ایمنی اولیه زندگی، و مهارت های مقابله با ارتباطات و تروما بود.

یک باتری از اقدامات مورد بررسی قرار حوزه های متعدد سلامت کودکان در شروع و پایان درمان و 12 هفته بعد. برای کودکان کوچکتر، هیچ اثر زمانی جنسیتی یا جنسیتی X معنی داری وجود نداشت (تمام اثرات زمان p >.16 و .35، resp.). اثر اصلی زمان برای همه نتایج معنی دار بود (تمام نتایج <.00192 ، نرخ خطای هر مقایسه نامشخص). تست پس از hoc نشان داد پیشرفت قابل توجهی از ورود به درمان مسکونی به اتمام برای تمام مقیاس. برای کودکان بزرگتر، اثر اصلی زمان برای (همه p's <.00192، نرخ خطای هر مقایسه نامشخص) همه به جز یک نتیجه قابل توجه بود. پیگیری جامعه به طور معنی داری کمتر از راه های ورود به درمان مسکونی بود. کودک تاثیر مثبتی بر کودکان داشت و تاثیر درمان از پس از درمان تا ارزیابی پیگیری تحمل می شد.